รักพี่ หลงพี่ เป็นของพี่คนเดียว

“คุณทำแบบนี้กับฉันทำไมคะ”
“โธ่! นี่เป็นคำถามจริง ๆ เหรอ”
“จริงสิคะ ฉันมีอะไรที่เร้าใจคุณมากนักหรือไง ถึงได้อยากจับฉันขึ้นเตียงอยู่เรื่อย” มุกดาถามตามที่คิด แม้ว่าจะเมา แต่เธอก็พูดทุกอย่างจากใจจริง “ทั้งที่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่คนอย่างคุณจะมาสนใจ”
“ผมบอกแล้วไง ว่าคุณน่ะสวยมาก” เขากระซิบอ่อนหวาน
แต่เพราะมันเกินที่จะเชื่อได้ แทนที่มุกดาจะหวั่นไหว เธอกลับหัวเราะออกมาเบา ๆ
“บ้านฉันมีกระจกค่ะ ฉันรู้ว่าตัวเองเป็นคนหน้าตาใช้ได้ พอไปวัดไปวา ไม่ได้ขาวมาก แต่ก็มีผิวพรรณเนียนสวย แม่ฉันชมตลอดเลยว่าฉันเป็นคนผิวดีมากคนหนึ่ง แต่คนระดับคุณมาชมว่าสวยเนี่ย เชื่อไม่ได้”
“ไหงเป็นงั้น”
มุกดาจิ้มจมูกโด่งของเขา หากเป็นเมื่อก่อน เธอก็จะเฝ้าคิดวนเวียนว่าเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้คือความฝัน แต่ตอนนี้ เธอเริ่มรับรู้แล้วว่ามันคือความจริง
“ฉันสวยจริง ๆ เหรอ”
“ใช่! คุณสวย”
“คุณก็เลยอยากกินฉัน”
“อื้ม” ดนัยกฤตกล่าวเสียงกลั้วหัวเราะ “ได้มั้ยล่ะ”

-----------------------------------------



ฉบับนี้ ผ่านการจัดเล่มและแก้ไขคำผิดเรียบร้อยแล้วค่ะ